APOSTOLA APOSTOLORUM – św. MARIA MAGDALENA
Maryjo, ty powiedz, coś w drodze widziała.
Jam Zmartwychwstałego, blask chwały ujrzała (z sekwencji Paschalnej)
W czerwcu 2016 roku, decyzją Ojca Świętego Franciszka, obchody ku czci św. Marii Magdaleny, podniesiono do rangi święta. Stolica Apostolska uzasadniając, wskazała na konieczność poznania roli i znaczenia tej niezwykłej kobiety w bogactwie nauczania ojców Kościoła, wielkich świadków wiary, odnośnie jej życia i posługi. Podkreślano, że Maria Magdalena jest ,,przykładem prawdziwej i autentycznej ewangelizatorki”, ,,świadkiem Bożego Miłosierdzia” i ,, apostołką apostołów” .
Historia naszego kościoła p.w. Bożego Miłosierdzia, związana jest z zakonem Jezuitów, który wraz z polskimi repatriantami ze wschodu, powrócili z Wilna do Bydgoszczy po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 roku. Władze naszego miasta przekazały kościół zakonowi, stąd we wnętrzu naszej świątyni, zobaczyć możemy materialne ślady związane z kultem Polaków na wschodzie, poruszające świadectwo wiary i pobożności. W prezbiterium, w centrum Ołtarza – płaskorzeźby, postać Jezusa Miłosiernego wg opisu św. Faustyny Kowalskiej, a w skrzydłach bocznych tryptyku postaci świętych przez zakon czczonych: św. Andrzej Bobola, męczennik i św. Maria Magdalena, która od założenia zakonu przez św. Ignacego Loyola, patronuje misji Jezuitów. W ołtarzu bocznym, z lewej strony nawy głównej, zwraca uwagę obraz – ikona Matki Bożej Ostrobramskiej, Wileńskiej, której ufne oddanie pod Jej opiekę i głębokie zawierzenie Polaków trwa. Obecność ewangelizacyjna Jezuitów w naszym mieście, jest wielowiekową historią budowania wspólnoty religijnej i narodowej, walki i męczeństwa mieszkańców naszego miasta o tożsamość i niepodległość Pomorza, troski o wykształcenie kolejnych pokoleń Bydgoszczan. Chcemy poznać tę historię, by stała się nam bliska i we wspólnocie parafialnej z troską przyjęli jej dziedzictwo, a przez poznanie Patronów, uradowali się Świętych obcowaniem.
Św. Maria Magdalena, to Maria z Magdali, którą jak czytamy w Ewangelii św. Łukasza, Jezus uzdrowił, wyrzucając z niej siedem złych duchów (Łk 8, 2). Liczba 7 jest symboliczna i oznacza pełnię – u Magdaleny jest obrazem człowieka w rozpaczy, udręczona grzechem własnym i cudzym, w bólu i cierpieniu utraconej tożsamości, bliska śmierci. Spotkanie Jezusa z Magdaleną, to Tajemnica spotkania człowieka z przychodzącym do niego Bogiem, z Miłością, która ocala i ma moc stwarzania nas na nowo. Ja jestem Drogą, Prawdą i Życiem. Mocą Bożego Miłosierdzia, Jezus, odwieczne Słowo Ojca, w dotyku miłości płynącej z przebaczenia, która zakrywa wiele grzechów, przywrócił Magdalenie, jej sponiewieranej kobiecości, godność dziecka Bożego. Uzdrowiona Magdalena odkryła sens swojego istnienia, zaufała i uwierzyła Jezusowi zachwycona mądrością Jego słowa, otwartym sercem je przyjęła i zachowała. Słowo stało się w niej darem Ojca miłosiernego, obecnością Boga zawsze wiernego – spragniona piękna i dobra, idzie za swym Nauczycielem we wspólnocie uczniów Jezusa i uczy się żyć nowym życiem, by kochać. Magdalena rozpoznała Miłość nieprzemijającą i błogosławioną, pokorna uczennica odpowiedziała miłością, obdarowana łaską, stała się świadkiem Chrystusa Zbawiciela. W drodze Krzyża jest blisko Jezusa i wraz z Maryją, Jego Matką, w bólu serc kochających, współcierpiała z Nim w Męce i śmierci krzyżowej, \w czasie zdjęcia z Krzyża i złożenia do grobu, wierna Jezusowi do końca (Mk 15,40.47; Mt 27,56; J 19,25). Chrystus wybrał Magdalenę na pierwszego świadka Zmartwychwstania, ponieważ bardzo umiłowała, jej niespokojne serce nie pozwalało czekać, pobiegła i szukała Pana. Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie (Mk 16,9-11).: Mario! Rabbuni! wezwana po imieniu, rozpoznała Pana, mój Mistrzu! mój Zbawicielu… W bliskiej relacji z Boskim Mistrzem, pełnej zaufania, Jezus posłał Magdalenę z misją głoszenia Dobrej Nowiny: Idź do moich braci i powiedz im (…) Widziałam Pana i to mi powiedział ( J20,11-18).Miłość i wiara Magdaleny uczyniły z niej posłuszne narzędzie w ręku Pana, mężnie i odważnie głosi światu chwałę Krzyża, na którym dokonało się nam zbawienie, zwycięstwo Króla królów: Chrystus zmartwychwstał!
Życie św. Marii Magdaleny, jej rola i misja w pierwszym Kościele była i jest wciąż na nowo odkrywana W I wieku chrześcijaństwa, św. Grzegorz Wielki, papież, wskazuje i poucza, że pożyteczne jest dla człowieka poszukiwanie Boga, bez Pana duch chrześcijanina jest nieczuły i zimny. Gdy pozna Pana, otrzymuje nowe spojrzenie i w ogniu miłości, biegnie za Nim. W swoim nauczaniu, św. Grzegorz łączy wszystkie Marie wspominane przez czterech ewangelistów, w jedną postać – Maria, siostra Łazarza, która słucha słów Jezusa, siedząc u Jego stóp, może być tą samą Marią – jawnogrzesznicą, która kiedyś spotkała Jezusa i w której dokonało się już nawrócenie; Marią pokutującą, która w głębokim żalu, obmywa łzami stopy Jezusa i wyciera swoimi włosami; Marią namaszczająca głowę Jezusa drogocennym olejkiem nardowym: Wylewając ten olejek na Moje ciało, na Mój pogrzeb to uczyniła(…)(Mt26,6-13); w gronie najbliższych uczniów Jezusa, jest świadkiem Chrystusa w misji zbawienia człowieka. Doktor Kościoła, Biskup Hippony, św. Augustyn (III w.), nazywa Marię Magdalenę Apostołką Apostołów, która jest przykładem czuwania przy Chrystusie i służby, do czego Boski Mistrz nas wzywa. Zakon Jezuitów w misji głoszenia Kerygmatu przyjął św. Marię Magdalenę ewangelizatorkę, patronkę i orędowniczkę w drodze nawrócenia, ku ewangelicznej doskonałości. Dzisiaj także Kard. Robert Sarah, były prefekt Kongregacji Kultu Bożego zauważył, że: Święta ta, daje przykład szukania Pana, a gdy Go już znajduje, wielbienia Go, gdyż to ona jako pierwsza uwielbiła Go po zmartwychwstaniu. Zgromadzenie Misjonarzy Najświętszej Eucharystii, nazywa św. Marię Magdalenę Zwiastunką Miłości Eucharystycznej i Adoracji Najświętszego Sakramentu. Święta od Bożego Miłosierdzia, jest świadkiem Miłości Miłosiernej, przez pokorę w posłuszeństwie wiary i nadzieję, oręduje w sprawach po ludzku beznadziejnych.
Sanktuarium św. Marii Magdaleny w Saint-Maximin. Według tradycji, Maria Magdalena w czasie prześladowań Kościoła w Jerozolimie, we wspólnocie pierwszych chrześcijan, przywędrowała ze swoim bratem Łazarzem, Martą i dwoma uczniami Chrystusa – Maximinem i Marcellusem i innymi osobami do Prowansji, gdzie ewangelizowali, wypełniając wolę Pana,: Idźcie na cały świat i głoście Słowo Boże każdemu stworzeniu…chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego (Mk16,15-18) Maria Magdalena przez długie lata wiodła życie pustelnicze w grocie Sainte Baume, oddana Jezusowi na modlitwie i kontemplacji, pokutowała. Kiedy przeczuwając śmierć, zeszła z groty do miejscowości, gdzie uczeń Chrystusa, Maximin zbudował kaplicę, z jego rąk otrzymała sakrament pojednania i Eucharystii. Gdy umarła, ciało Marii Magdaleny, zostało pochowane w krypcie tej kaplicy, która szybko stała się miejscem pielgrzymek i początkiem kultu. W roku 716 cztery sarkofagi z relikwiami świętych pierwszych misjonarzy, w tym Marii Magdaleny, zostały zakopane, aby uchronić je przed profanacją w czasie najazdów barbarzyńskich ludów. W roku 1279 odszukania relikwii św. Marii Magdaleny, podjął się Karol, syn Karola I Andegaweńskiego, relikwie rozpoznano i rozpoczęto plany budowy bazyliki i klasztoru. W XIV-wieku w miejscu kaplicy została wzniesiona gotycka bazylika, ku czci i chwale ,,Błogosławionej Marii Magdaleny”, z woli Karola II Andegaweńskiego. Sercem bazyliki jest ta sama krypta, w której w czterech sarkofagach, przechowywano przez długie wieki relikwie świętych prowansalskich. Dzisiaj, jeden z nich, służy jako ołtarz dla relikwii św. Marii Magdaleny. W relikwiarzu zawierającym czaszkę Marii Magdaleny, w kryształowym cylindrze umieszczony jest paseczek skóry lub tkanki kostnej z czoła Świętej, na którym Zbawiciel położył palec w poranek swego zmartwychwstania. Do dziś nosi on nazwę: Noli me tangere – Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, oraz do Boga mego i Boga waszego (J 20,16-18).
( na podstawie przewodnika Bazylika Świętej Marii Magdaleny i klasztor królewski aut. Michel Moncault)
Od 2004 roku, na zaproszenie bpa Dominque Reya w Sanktuarium i parafii św. Marii Magdaleny w Saint-Maximin, posługę duszpasterską pełnią ojcowie Zakonu Paulinów z Jasnej Góry w Częstochowie, którym towarzyszy przesłanie z życia Marii Magdaleny – starać się pomagać ludziom odzyskać osobistą relację z Chrystusem, by wrócili do Galilei, do swojego miejsca pochodzenia, do historii…, by w swojej historii zobaczyli to miejsce, gdzie Jezus chce zacząć działać. Sanktuarium leży na trasie wielu pielgrzymek – Lourdes, Fatima, za czasów królewskich szlak pielgrzymkowy wiódł od grobu św. Piotra w Rzymie, poprzez grób św. Marii Magdaleny w Saint-Maximin, do grobu św. Jakuba w Santiago de Compostela. ( z wywiadu2009 z Robert Kośnik OSPPE, Saint Maximin la Saint Baume / Francja)
